Η «Ράχη του Βαλαωρίτη» κι  ο Πύργος του ΟΡΙΟ

Σε όσους συμπατριώτες μας εξακολουθούν να παραμένουν αμετανόητοι περιπατητές, θα συστήναμε για περίπατο τον λόφο που είναι γνωστός ως «Ράχη του Βαλαωρίτη». Παλιότερα ήταν γνωστή η περιοχή ως λόφος του Όριο. Τώρα, με το μικρό καλοκαιράκι ένας περίπατος ως εκεί είναι σωστή απόλαυση. Η «Ράχη» βρίσκεται ανάμεσα από την περιοχή της Απόλπαινας  (πάνω από την Οδηγήτρια) και της Μεγάλης Βρύσης.

Η θέση της περιοχής, από άποψη θέας, είναι πλεονεκτική. Κατάφυτη από ελιές και με πολύ πράσινο . Από κει ψηλά αντικρίζει κανείς τον κάμπο της Λευκάδας και πιο πέρα τα Ηπειρωτικά και Ακαρνανικά  βουνά και πίσω του, αν γυρίσει να ιδεί, θα αντικρίσει τον κόλπο του Νυδριού. Δυστυχώς όμως, τα αυτοκίνητα ΙΧ μας αφαίρεσαν την απόλαυση ενός τέτοιου (και άλλων πολλών) περιπάτου.

Ο λόφος έχει και την ιστορία του. Και για να μην φύγουμε από το θέμα μας, σημειώνουμε μόνο πως σ ’αυτόν υποχώρησαν  οι Λευκαδίτες χωρικοί για να αμυνθούν εναντίον των Άγγλων, τότε με την επανάσταση  των χωρικών στα 1819. Εκεί χτύπησαν τους Άγγλους, ευρισκόμενοι εν αμύνη και προκλήθηκε φοβερή και αιματηρή σύγκρουση .

Στην κορυφή του λόφου υπήρχε από τον ΙΗ αιώνα, η θερινή κατοικία του Βενετού ευπατρίδη Άγγελου Όριο, με όλα τα υποστατικά της, προφυλαγμένη με υψηλό  τείχος ολόγυρα, οχυρωμένο μάλιστα με πολεμίστρες . Και ο αναγνώστης  δίκαια θα διερωτηθεί  ποιος ήταν αυτός ο  Όριο.

Άγγελος Όριο

Ο Άγγελος Όριο λοιπόν, ήταν Βενετσιάνος στρατιωτικός , αλλά και ένας από τους πιο φημισμένους νομικούς ιδίως στα πολιτικά – συνταγματικά ζητήματα. Ήρθε στην Λευκάδα και εγκαταστάθηκε γύρω στα 1760-1770.  Και μετά τη φυγή των Βενετσιάνων απ’ το νησί (όταν το 1797 η Λευκάδα καταλήφθηκε από τους Γάλλους) έμεινε στην Λευκάδα . Και ως Βενετσιάνος ευπατρίδης έχαιρε υπολήψεως για να αναδειχθεί αργότερα στα ύψιστα αξιώματα . Όταν η Λευκάδα  καταλήφθηκε από τους Ρωσοτούρκους (1798-1800) διορίστηκε από το Ρώσο ναύαρχο Ουσακώφ, Διοικητής της Λευκάδας , γιατί και ως επικεφαλής σώματος Λευκαδίων  συνετέλεσε στο να διωχθούν από το Κάστρο οι Γάλλοι, οργισμένος  μάλιστα γιατί   ο Βοναπάρτης ταπείνωσε την πατρίδα του. Στη Λευκάδα μένοντας ο Όριο οργάνωσε με τους ευγενείς  την Κυβέρνηση του νησιού και συγκρότησε την νέα Διοίκηση. Στην  αρμοδιότητά του συμπεριλαμβανόταν  και η Ιθάκη.

Ας σημειωθεί πως και στα τελευταία χρόνια της Βενετοκρατίας  στα Επτάνησα ήταν Προνοητής  Κεφαλληνίας. Και τώρα για τις υπηρεσίες που προσέφερε, ο Ουσακώφ τον πήρε στην Κέρκυρα και τον έκαμε πρωθυπουργό του Ιονίου κράτους με αντιπρόεδρο το Γεώργιο Θεοτόκη. Επιπλέον, του ανατέθηκε  να συντάξει Το Σχέδιο του Συντάγματος της Επτανήσου Πολιτείας. Γι’ αυτό μετέβη  στην Κωνσταντινούπολη και ύστερα στην Πετρούπολη, όπου ο αυτοκράτορας Παύλος της Ρωσίας  του απένειμε τον τίτλο του Κόμητος  και το βαθμό του στρατηγού. Κατά την διάρκεια της μακράς  απουσίας του όμως απολύθηκε (Ροντογ .τομ.Β σελ.53) «για τα αρριβαστικά  του φερσίματα και για σφετερισμό της εξουσίας» (πρ. 2/10/1799).

Ας δούμε όμως  τι λέει και η παράδοση  σχετικά με τον ιδιωτικό κυρίως βίο του Όριο.

Ο Όριο πήρε γυναίκα του την ωραιότατη και πλουσιότατη Λευκαδίτισσα  Αναστασία, χήρα, το γένος Σέρβου.
Να πως: Η Αναστασία μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου, μπλέχτηκε σε περιουσιακές δίκες  και θεωρώντας το ζήτημα πολύ σοβαρό , πήγε στην Βενετία να βρει έναν πολύ καλό δικηγόρο και της σύστησαν τον  Άγγελο  Όριο, που ήταν άριστος νομομαθής, ωραίος, εύγλωττος, με καλούς  τρόπους, αλλά και ματαιόδοξος και πολυλογάς. Ήρθαν μαζί στην Λευκάδα , κέρδισε τη δίκη και η Αναστασία τον παντρεύτηκε. Απόκτησαν ένα αρσενικό παιδί που έχασε όλη την περιουσία του πάτερα του στα χαρτιά. Έτσι λένε η μεγάλη περιουσία του Όριο και της Αναστασίας Σέρβου πέρασε στα χέρια της οικογένειας Βαλαωρίτου  και μαζί και ο λόφος του όριο που αργότερα λένε ονομάστηκε  «Ράχη Βαλαωρίτου». Ο λόφος λοιπόν του Όριο έχει και την ιστορική του σημασία , μαζί με την αρχαιολογική. Ο Πύργος δε σώζετε μέχρι σήμερα, σε καλή σχεδόν κατάσταση .Είναι κι αυτό κάτι. Ο νέος ιδιοκτήτης τον σεβάστηκε.